Okres okupacji niemieckiej spędził w Siedlcach, gdzie pracował w miejscowych urzędach. Po zakończeniu wojny ponawia studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie, które ukończył z tytułem magistra inżyniera metalurga w roku 1948.W tym samym roku rozpoczął pracę na Śląsku w hucie „Bobrek”, a następnie w hutach „1 Maja” i „Łabędy”.
W roku 1952 zostaje przeniesiony do pracy w Ostrowcu Świętokrzyskim. W ostrowieckiej hucie pracował początkowo na stanowisku zastępcy, a następnie szefa stalowni. Wysokie kwalifikacje i doświadczenie pozwały mu na wprowadzanie nowych technologii i zmian w organizacji pracy. Był twórcą kilkudziesięciu wniosków racjonalizatorskich. Następnie zajmował stanowisko szefa produkcji, głównego technologa produkcji hutniczej i głównego metalurga. W 1976 r. przeszedł na emeryturę po dwudziestu dziewięciu latach pracy w hutnictwie.
Należał do Naczelnej Organizacji Technicznej i Stowarzyszenia Techników i Inżynierów Przemysłu Hutniczego. Był również członkiem Towarzystwa Przyjaciół Górnictwa, Hutnictwa i Przemysłu Staropolskiego w Kielcach.
Do PTTK wstąpił w 1953 r. Był propagatorem turystyki i krajoznawstwa w środowisku hutniczym. Z jego inicjatywy odbyło się wiele wycieczek krajoznawczych i specjalistycznych z programem zwiedzania innych hut. W latach 1956-1961 i 1966-1969 pełnił funkcję prezesa zarządu, a w latach 1965-1966 - członka Zarządu Oddziału PTTK w Ostrowcu Świętokrzyskim. W tym okresie rozwinęły działalność sekcje wodna i górska oraz powstał klub wodny „Kamienna”. Organizowane były spływy kajakowe, uruchomiono wypożyczalnię kajaków. W. Domański organizował liczne wycieczki piesze. Zdobył uprawnienia przodownika GOT. W 1964 r. znalazł się w grupie ośmiu osób, które otrzymały uprawnienia przewodnika po województwie kieleckim i stały się założycielami Koła Przewodników PTTK w Ostrowcu Świętokrzyskim.
Za szczególny wkład w rozwój huty i Ostrowca Świętokrzyskiego jego nazwisko znalazło się w Księgach Zasłużonych dla Huty i Miasta. Otrzymał: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi, Medal 40 – Lecia Polski Ludowej, odznakę „Za zasługi dla Kielecczyzny”, Złotą Odznaką NOT.
Zmarł 30 kwietnia 1991 r. w Ostrowcu Świętokrzyskim. Został pochowany jest na cmentarzu komunalnym przy ul. Długiej.