Edward Szylko - Oficjalna Strona Oddziału Świętokrzyskiego PTTK im. St. Jeżewskiego w Ostrowcu Św Al. 3-ego Maja 5, tel. (41) 265-25-24

Idź do spisu treści

Menu główne:

BIOGRAMY > S - Ż
Edward Szylko urodził się 22 września 1900 r. w Annopolu. Był synem Jerzego i Marii z domu Jaroszek. Szkołę powszechną ukończył w Borowie, gdzie ojciec jego był rolnikiem gospodarzącym na kilku morgach ziemi. W 1916 r. rozpoczął naukę w Seminarium Nauczycielskim w Zamościu. Po śmierci ojca w 1917 r. pieniądze na naukę i utrzymanie zdobywał korepetycjami i pracą w czasie wakacji, matka obarczona siedmiorgiem dzieci nie była w stanie pomagać mu materialnie.
Po ukończeniu seminarium w 1920 r. rozpoczął służbę wojskową w stopniu szeregowca, z której po roku jako nauczyciel został zwolniony. W 1921 r. podjął pracę jako nauczyciel w szkołach powszechnych. Pracował w Klimontowie, Widawie i Sadłowicach, a następnie w 7-klasowej szkole męskiej w Sandomierzu. W 1926 r. przeniósł się do Ożarowa, gdzie pracował w 7-klasowej szkole powszechnej, a od 1931 r. pełnił funkcję kierownika szkoły. W latach okupacji pracował nadal w Ożarowie, uczestniczył również w tajnym nauczaniu. Po wojnie zamieszkał w Ostrowcu Świętokrzyskim i podjął pracę w Państwowym Liceum Pedagogicznym. W czasie pracy zawodowej kontynuował naukę - w 1924 r. ukończył roczny Wyższy Kurs Nauczycielski w Warszawie w grupie śpiewu i wychowania fizycznego, a w 1937 r. rozpoczął studia w Instytucie Pedagogicznym ZNP, które ukończył po wojnie na kursie dokończeniowym w 1947 r., na którym napisał pracę z psychologii pt. Badania nad sugestywnością dzieci i młodzieży. W 1927 r. zawarł związek małżeński z Kazimierą, również nauczycielką.
W okresie pracy w Sandomierzu rozpoczął bardzo aktywną działalność jako regionalista, redaktor i folklorysta. W latach 1921-1927 wspólnie z Aleksandrem Patkowskim organizował Wakacyjne Kursy Regionalistyczne Związku Polskiego Nauczycielstwa Szkół Powszechnych. Pełnił funkcję prezesa Zarządu Powszechnego Uniwersytetu Regionalnego im. Stanisława Konarskiego w Sandomierzu. W ramach działalności naukowej uniwersytetu prowadził badania antropologiczne, zbierał sztukę ludową, rejestrował pieśni i gwarę. Wygłaszał referaty popularyzujące idee regionalizmu m.in. Regionalizm a nauczanie i wychowanie, Udział nauczycielstwa w pracy regionalnej. W latach 1928-1931 był członkiem komitetu redakcyjnego miesięcznika „Nasze Drogi” – organu Powszechnego Uniwersytetu Regionalnego w Radomiu, a po jego likwidacji redagował w latach 1931-1936 biuletyn „Sandomierski Ruch Regionalny”. Tytuły publikowanych wówczas artykułów to m.in.: Nawoływanie i odpędzanie zwierząt i ptaków domowych w Sandomierskiem, Śpiewki żniwiarskie z okolic Sandomierza. Działał również w nauczycielskich związkach zawodowych, na pierwszym powojennym zjeździe powiatowym ZNP (w maju 1945 r.) został wybrany prezesem. W okresie ostrowieckim był działaczem miejscowego Oddziału Polskiego Towarzystwa Turystyczno - Krajoznawczego, w latach 1953-1956 jako członek zarządu, a w 1956 r. członek oddziałowej komisji rewizyjnej. W tym czasie gazeta hutnicza „Walczymy o stal” zamieszczała wiele artykułów z dziedziny krajoznawstwa jego autorstwa, a miejscowy radiowęzeł nadawał cotygodniowe pogadanki o walorach krajoznawczych naszego regionu.
Zmarł 9 maja 1957 r. W Ostrowcu Świętokrzyskim. Pochowany jest na cmentarzu parafialnym przy ulicy Denkowskiej.
 
Jego imię nosi Zespół Szkół Ogólnokształcących w Ożarowie.
 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego