Antoni Łazarczyk urodził się 13 września 1877 roku w Wólce Plebańskiej koło Końskich. Był synem Tomasza i Katarzyny z domu Guzikowskiej, jednym z kilkorga dzieci w rodzinie małorolnego chłopa.
Wykształcenie zawdzięczał nauczycielowi szkoły początkowej Piątkowi w Odrowążu, który zwrócił uwagę na pilnego i zdolnego ucznia i przygotował go do nauki w seminarium nauczycielskim.
W 1896r. ukończył z nagrodą trzyletni kurs seminarium w Solcu nad Wisłą. W tym samym roku rozpoczął pracę jako nauczyciel, początkowo w elementarnej szkole w Rzucowie koło Końskich, a następnie w szkołach fabrycznych w Starachowicach i Klimkiewiczowie (obecnie dzielnica Ostrowca). W 1916 r. został kierownikiem męskiej szkoły w Klimkiewiczowie, którą kierował do 1934 r., również po przekształceniu jej w r. 1925 w Szkołę Powszechną Nr 3. Przez ostatnie trzy lata, do przejścia na emeryturę pracował i kierował szkołą powszechną w Ćmielowie. Pierwsze lata jego pracy przypadły na okres caratu. Na fali rodzących się walk narodowowyzwoleńczych włączył się w walkę o polską szkołę. Jako jeden z pierwszych nauczycieli prowadził w 1905r. naukę w języku polskim. Wakacje poświęcał na nawiązywanie kontaktów z nauczycielami z sąsiednich szkół i udział w tajnych zjazdach nauczycieli. W 1917r. przyczynił się do powstania prywatnego koedukacyjnego Seminarium Nauczycielskiego w Ostrowcu i przez rok kierował tą placówką.
Był członkiem i działaczem ówczesnych organizacji nauczycielskich: Ostrowieckie Towarzystwo Nauczycielskie, Zrzeszenie Polskiego Nauczycielstwa Szkół Początkowych i Związku Nauczycielstwa Polskiego. W okresie międzywojennym organizował kursy dla nauczycieli, na których wygłaszał liczne referaty. Był autorem wielu opracowań o treści historyczno-oświatowej, publikowanych w czasopismach związkowych. Z jego inicjatywy zorganizowano w Ostrowcu składnicę pomocy naukowych, działającą na zasadzie spółdzielni. Był współredaktorem czasopisma „Siejba”, poświęconego oświacie pozaszkolnej, a wydawanego w Ostrowcu w 1922 r. Współpracował również z Powszechnym Uniwersytetem Regionalnym im. Stanisława Konarskiego i redakcją miesięcznika „Nasze Drogi”, w którym opublikował artykuł Wspomnienia z lat przedwojennych w związku z obchodami 25-lecia walki o szkołę polską.
W okresie okupacji, kiedy był już emerytowanym nauczycielem, zaangażował się w konspiracyjną działalność oświatową. Był prezesem Tajnej Organizacji Nauczycielskiej, a także organizatorem i kierownikiem Komisji Oświaty i Kultury działającej na terenie powiatu opatowskiego. Kierował ostrowiecką spółdzielczą księgarnią „Jednością Silni”.
Obok wytężonej pracy pedagogicznej i oświatowej zostawił swój ślad działalności w Oddziale PTK w Ostrowcu. Na Zjeździe Regionalnym poświęconym sprawom dorzecza rzeki Kamiennej, zorganizowanym w 1931 r. przez Zarząd Oddziału PTK w Ostrowcu i Powszechny Uniwersytet Regionalny im. Stanisława Konarskiego w Sandomierzu, wygłosił referat pt. Nasz region w Pamiętniku Świętokrzyskim. W latach 1937-1939 był członkiem zarządu oddziału.
Zmarł 24 lipca 1949 r. w Ostrowcu Świętokrzyskim. Pochowany jest na cmentarzu parafialnym przy ulicy Denkowskiej.