Edmund Ginter - Oficjalna Strona Oddziału Świętokrzyskiego PTTK im. St. Jeżewskiego w Ostrowcu Św Al. 3-ego Maja 5, tel. (41) 265-25-24

Idź do spisu treści

Menu główne:

BIOGRAMY > A - H
Edmund Wielosław Ginter urodził się 16 grudnia 1904 r. w Stawiszynie pow. kaliski. Był synem Władysława i Pauliny z domu Szmidt. W roku 1909 rodzina przeniosła się do Częstocic koło Ostrowca. Po ukończeniu szkoły powszechnej Edmund podjął naukę w Gimnazjum Państwowym ( obecne II Liceum Ogólnokształcące im. Joachima Chreptowicza )w Ostrowcu. Egzamin maturalny zdał w Łodzi. Tam też pracował jako nauczyciel w latach 1923-1926 w szkołach powszechnych.
W roku 1926 rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim, które ukończył w 1930 r. z tytułem magistra filozofii w zakresie historii. Obronił pracę Polityka polska Romanowiczów w latach 1264-1302. W 1932 r. po zdaniu egzaminu państwowego na nauczyciela szkół średnich, został zatrudniony w Gimnazjum im. św. Stanisława Kostki w Warszawie, gdzie pracował do wybuchu II wojny światowej. W latach wojny pracował razem z żoną Zofią w szkołach powszechnych w Modliborzycach i Kobylanach w powowiecie opatowskim. Prowadzili również tajne nauczanie w Modliborzycach, Plancie i Świniarach. Działał w Armii Krajowej pod pseudonimem „Gryf”. Po zdobyciu przez Rosjan przyczółka sandomierskiego, od września 1944 r. do lutego 1945 r. pracował z żoną w utworzonym w Chobrzanach Gimnazjum i Liceum Ziemi Sandomierskiej.
Po wojnie wraz z rodziną osiadł na stałe w Ostrowcu Świętokrzyskim, gdzie pracował jako nauczyciel historii i geografii w gimnazjum i liceum handlowym (późniejszy Zespół Szkół Ekonomicznych ,a obecnie Zespół Szkół Nr I w Ostrowcu Świętokrzyskim). W 1952 roku został dyrektorem szkoły i funkcję tę pełnił do przejścia na emeryturę w 1972 r. Dzięki jego staraniom wbudowany został nowy gmach szkoły – pomnik 1000-lecia Państwa Polskiego. E. Ginter był wychowawcą wielu pokoleń. W pamięci uczniów zapisał się jako dobry, ale surowy i wymagający nauczyciel, dbający o humanistyczne i patriotyczne wychowanie młodzieży.
Do PTK wstąpił w 1935 r.Na I Zjeździe Oddziału PTTK w Ostrowcu w 1951 został wybrany prezesem. Funkcję tą pełnił do 1954 r. W latach 1961-1963 był wiceprezesem zarządu, a w latach 1959-1966 i 1974-1988 członkiem zarządu. W latach 1955-1988 aktywnie działał w Komisji Opieki nad Zabytkami, opiekował się ruinami walcowni w Nietulisku, kościołami i cmentarzami w Szewnej i Kunowie. W 1968 r. razem z S. Jeżewskim uczestniczył w naradzie, która odbyła się w Muzeum Archeologicznym w Warszawie, a poświęcona była sprawie neolitycznej kopalni krzemienia w Krzemionkach. W kampanii „Polska naszych dni” zaznaczył swój udział pracą Officina ferraria. Był autorem monografii cmentarzy w Kunowie i Szewnej, oraz wielu materiałów szkoleniowych dla kadry przewodnickiej i opiekunów zabytków. Przez wiele lat walczył o uzyskanie zgody na odbudowę Cmentarza Legionistów poległych w maju 1915 r. w bitwie pod Konarami. Za działalność zawodową i społeczną odznaczony został m.in: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Krzyżem Zasługi, złotą odznaką „Za Opiekę nad Zabytkami”, Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego, Złotą Odznaką ZNP, Złotą Odznaką Polskiego Towarzystwa Geograficznego, Złotą Honorową Odznaką PTTK.
Zmarł 31 marca 1988 r. w Łodzi. Pochowany został na cmentarzu parafialnym przy ul. Denkowskiej w Ostrowcu Świętokrzyskim. 
 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego