Władysław Chrzanowski - Oficjalna Strona Oddziału Świętokrzyskiego PTTK im. St. Jeżewskiego w Ostrowcu Św Al. 3-ego Maja 5, tel. (41) 265-25-24

Idź do spisu treści

Menu główne:

BIOGRAMY > A - H
Władysław Chrzanowski urodził się 1 maja 1886 r. we wsi Kietlin w powiecie noworadomskim w guberni piotrkowskiej. Rodzicami byli Józef i Józefa z Molińskich. Ojciec zajmował się kołodziejstwem i uprawą roli.
W 1893 r. rozpoczął naukę w dwuklasowej prywatnej szkole w Radomsku, po ukończeniu której w 1899r. wstąpił do trzeciej klasy prywatnego progimnazjum Red’kego. Jako uczeń radomszczańskich szkół, razem z bratem Janem, późniejszym oficerem i profesorem medycyny, uczyli podstaw wiedzy w domach prywatnych młodszych kolegów. Po ukończeniu gimnazjum w 1901r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Sandomierzu. W 1903 r. uzyskał niższe święcenia kapłańskie.
W 1906 roku wyjechał na studia filozoficzne na Uniwersytecie we Fryburgu w Szwajcarii, tam też przyjął święcenia kapłańskie, a w 1908 r. uzyskał dyplom doktora filozofii i nauk ekonomicznych. Po powrocie do kraju pełnił funkcję wikariusza w Końskich i Ostrowcu, skąd w 1914r. powołany został na stanowisko profesora Seminarium Duchownego w Sandomierzu. Wykładał filozofię, nauki społeczne i język niemiecki. W 1916 r. jako przełożony Seminarium Duchownego został internowany przez władze austriackie za działalność społeczną i polityczną. Po tym wydarzeniu został zmuszony do opuszczenia murów seminarium i skierowany do pracy na prowincji. Początkowo objął obowiązki administratora a później proboszcza w Fałkowie, a następnie w Górze Puławskiej.
W roku 1919 został posłem Sejmu Ustawodawczego. Aktywnie uczestniczy w pracach sejmu: Sejmowej Komisji Robót Publicznych, Sejmowej Komisji Administracyjnej, Sejmowej Komisji Demobilizacyjnej, Sejmowej Komisji Ochrony Pracy. W roku 1921 oddelegowany został przez parlament z misją do Stanów Zjednoczonych, gdzie przebywał do roku 1925. Początkowo pracował jako Dyrektor Departamentu Opieki Społecznej, a następnie w konsulacie polskim w Nowym Jorku. Uczestniczył w akcji pomocy sierotom w Polsce, prowadził zbiórkę funduszy na remont budynków klasztornych, przeznaczonych na siedzibę tworzonego Niższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu. Z pobytu w Ameryce napisał książkę pt. Prawda o wychodźstwie polskim w Stanach Zjednoczonych.
Po powrocie do kraju był proboszczem w Skotnikach Koneckich i Janowcu nad Wisłą. W tym okresie ujawniły się jego zainteresowania przeszłością. Powstały publikacje: Rok jubileuszowy parafii i kościoła w Skotnikach 1528-1928” (1928) i „Przewodnik po Janowcu” (1930) W 1931 r. został przeniesiony z diecezji sandomierskiej. W ostatnich latach życia pracował w diecezji pińskiej i łuckiej. Był człowiekiem o wielkich zdolnościach i bardzo dużym zaangażowaniu społecznym. W czasie krótkiego pobytu w Ostrowcu i pracy jako wikariusz w parafii Św. Michała, w 1913 r. był jednym z założycieli Oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego. W pierwszym zarządzie pełnił funkcję sekretarza. Złamany gruźlicą gardła, leczył się przez dwa miesiące w Otwocku. Tam zmarł 7 września 1933 r.
Pochowany został na cmentarzu w Skotnikach Koneckich. Na nagrobku wyryte są słowa „Modlitwą i pracą służyłem Ci Panie”, które stanowiły credo życia i działalności Księdza Profesora. 
 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego